Beskid Wyspowy - wakacje z Panem Bogiem
Beskid Wyspowy rozciągający się od Mszany Dolnej do Limanowej nie jest być może tak popularny jak inne polskie góry, jednak pobyt tutaj może być bardzo atrakcyjny dla wszystkich miłośników górskich wędrówek. Nazwa tych gór związana jest z występowaniem odosobnionych, pojedynczych szczytów, które zwłaszcza podczas mgieł utrzymujących się w dolinach mogą przypominać wyspy na oceanie.
Wspólnie z rodziną miałem okazję zdobyć trzy szczyty Beskidu Wyspowego podczas tzw. "Wakacji z Panem Bogiem", tj. rekolekcji zorganizowanych przez katolicką wspólnotę "Emmanuel" w schronisku na zboczu Śnieżnicy. Rekolekcje były otwarte dla wszystkich, lecz miały charakter duchowy, którego istotnym elementem były wycieczki górskie, pozwalające przełamywać własne słabości i kontemplować Boga w pięknie przyrody. Ośrodek rekolekcyjny na Śnieżnicy to piękne, klimatyczne miejsce z historią sięgającą okresu międzywojennego. Położony na wysokości ok. 840 m n.p.m. wśród lasów zapewnia spokój i jest doskonałą bazą wypadową do wycieczek po okolicy. Bardzo blisko jest szczyt Śnieżnicy porośnięty gęstym lasem. Jednak w niewielkiej odległości od szczytu znajduje się polana widokowa, skąd rozpościera się wspaniały widok na północną część Beskidu Wyspowego.
Schodząc ze Śnieżnicy w kierunku Przełęczy Gruszowiec naszym oczom ukazuje się góra Ćwilin. Podczas naszego pobytu mieliśmy okazję zdobyć ten szczyt, liczący 1072 m n.p.m. od strony południowej nieoznakowanymi, ale dość intuicyjnymi ścieżkami. Podejście przez las dawało ochronę przed słońcem w upalny dzień. Jednak tuż przed szczytem powitała nas rozległa Polana Michurowa, gdzie mogliśmy podziwiać piękne widoki i rozkoszować się smakiem jagód i jeżyn. Z Ćwilina doskonale widać najwyższy szczyt Beskidu Wyspowego - Mogielicę oraz Gorce. Przy dobrej przejrzystości powietrza można dostrzec także Tatry. Zejście z Ćwilina niebieskim szlakiem w kierunku Przełęczy Gruszowiec nie należy do najłatwiejszych. Jest bardzo stromo, a szlak miejscami jest kamienisty i błotnisty. Jednak zachowując wymaganą koncentrację obyło się bez upadków i kontuzji.
Mogielicę, liczącą 1171 m n.p.m. zdobywaliśmy zielonym szlakiem od Przełęczy E. Rydza - Śmigłego. Większa część szlaku wiodła przez las. Tuż przed szczytem minęliśmy rozległą polanę. Podejście w Rezerwacie Mogielica było dość strome i wąskie, jednak na szczycie czekały na nas piękne widoki, które w pełni zrekompensowały trudy wędrówki. Zejście niebieskim szlakiem do Jurkowa nie było tak trudne jak z Ćwilina, jednak z uwagi na dystans droga dawała się we znaki zwłaszcza dzieciom. W Jurkowie czekała na nas miła niespodzianka. Możliwość wymoczenia nóg w górskiej rzeczce była atrakcją nie tylko dla dzieci, ale także dla dorosłych.
Szlaki w Beskidzie Wyspowym nie należą do najłatwiejszych. Występują na nich drobne kamienie, zaś po deszczu bywa ślisko. Często możemy spotkać strome zejścia i podejścia. Jednak okolica jest bardzo piękna i dzika. Brak tłoku na szlakach, którymi lubił niegdyś spacerować Karol Wojtyła sprzyja wyciszeniu i koncentracji na podziwianiu piękna przyrody.
 Droga do ośrodka |  Ośrodek rekolekcyjny |  Widok ze Śnieżnicy |
 W okolicy Śnieżnicy |  Szlak na Ćwilin |  Polana Michurowa |
 Ćwilin |  Zejście z Ćwilina |  Szlak na Mogielicę |
 W drodze na Mogielicę |  W drodze na Mogielicę |  Przed Mogielicą |
 Na Mogielicy |  Na Mogielicy |  Zejście w kierunku Jurkowa |